- гулчинӣ
- [گلچيني]исми амал аз гул чидан; чидани гул, гул кандан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
гулчин — I [گلچين] 1. он ки гулро интихоб карда мечинад ва даста мекунад, чинандаи гул, гулчинанда 2. маҷ. мунтахаб, гузида; гулчини ашъор гузидаи ашъор, шеърҳои мунтахаб; гулчин кардан интихоб кардан, баргузидан, яккачин кардан, хоста гирифтан II [گلچين] … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
гулчиндор — [گلچين دار] маҳсие, ки гулчин монда дӯхта шудааст … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
чин — I [چين] 1. асоси замони ҳозира аз феъли чидан 2. ҷузъи пасини баъзе калимаҳои мураккаб ба маънии чидашуда (гулчин, дастчин, таҳчин…) чинанда, ҷамъоваранда (суханчин, пахтачин…), ба худ гиранда, ҷаббанда (арақчин, обчин…) II [چين] 1. шикан,… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ